GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA

GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA

Propozycje zabawy logopedycznych

Wyścig ziarenek ‒ przygotuj kartkę, słomkę do napojów, klej, flamaster i ziarenko fasoli lub grochu. Jeśli nie masz słomki, możesz zrolować i skleić fragment papieru lub sztywnej folii. Ważne, żeby ziarenko było większe niż otwór w rurce. Na kartce narysuj drogę – dwie linie ułożone około 2 cm od siebie. Na początku narysuj linię startu, a na końcu – linie mety. Droga może być kręta – stopień skomplikowania zależy od możliwości dziecka. Ułóż ziarenko na początku drogi poproś dziecko, aby dmuchając przez słomkę przeprowadziło ziarenko do mety.
Łowienie fasoli -do jednego kubka należy wsypać fasolę (ważne, żeby ziarenko było większe niż otwór w słomce), a dla dziecka słomkę i swój własny kubeczek. Zabawa polegała na zasysaniu powietrza w taki sposób, aby zassać do końcówki słomki fasolę i przenieść ją do swojego kubeczka nie dotykając fasolki palcami. To świetne ćwiczenie aparatu mowy, małej motorki i skupienia uwagi.
Dmuchanie piórek – zabawa oddechowaprzez słomkę dmuchamy, tak by piórko unosiło się w powietrzu. Dmuchamy ustami: mocno, słabo, krótki wydech, długi wydech.
Wzburzone morze – rurka do napojów i szklanka z wodą nalana do połowy. Dmuchamy w słomkę aby powstały bąbelki.
Wesołe usteczka –zabawa oddechowa. Dziecko nabiera powietrza i stara się jak najdłużej wypowiadać samogłoski na wydechu (a, e, i, o, u, y).
Żabi śmiech –ćwiczenia warg. Dziecko wymawia na przemian bardzo dokładnie samogłoski: e-i; e-y; e-u; e-a; e-o.
Żaba łapie muchy –ćwiczenie warg i języka. Dziecko naśladuje ciche bzyczenie muchy. Na umówiony znak, dziecko wysuwa szeroki język jak najdalej do przodu.

Aby usprawnić język:

mlaskamy,
układamy język w rurkę,
kląskamy (jak robi konik?),
wypychamy językiem policzki,
układamy język w „koci grzbiet”,
wsuwamy język pod górną i dolną wargę,
przesuwamy język na boki w jamie ustnej,
dotykamy czubkiem języka kolejnych zębów,
formujemy język szeroko i wąsko w jamie ustnej,
przesuwamy czubek języka zygzakiem po podniebieniu,
przesuwamy czubek języka od górnych zębów wzdłuż podniebienia.

Aby usprawnić wargi:

cmokamy,
parskamy, prychamy,
na przemian robimy „dzióbek” i rozszerzamy usta,
wydymamy, zaciskamy, rozluźniamy, masujemy wargi palcami,
układamy wargi jak do wymawiania samogłosek: A, O, U, E, Y, I,
przy zaciśniętych zębach, naprzemiennie zakładamy wargi na siebie.

Aby usprawnić policzki:

poruszamy policzkami jak żaba,
napinamy policzki wraz z wargami,
wydymamy je i wciągamy do wewnątrz,
masujemy policzki dłońmi, okrężnymi ruchami.

Aby łatwiej uzyskać głoski: SZ, CZ, Ż, DŻ:

cofamy czubek języka wzdłuż podniebienia,
czubkiem języka dotykamy wałka dziąsłowego,
czubkiem języka kreślimy kółka na podniebieniu miękkim,
czubkiem języka dotykamy na przemian dwóch górnych ostatnich zębów,
próbujemy dmuchać na czubek języka uniesiony do podniebienia, równocześnie przyciskając policzki dłońmi (język nie może przywierać do podniebienia, żeby powietrze nie przedostawało się bokami)

WIERSZYKI ŁAMIĄCE JĘZYK - poproś rodziców o przeczytamie, a następnie powtórz ulubiony wierszyk. POWODZENIA! (Wierszyki do wydrukowania załącznik nr 4)

„TATA”

Czy tata czyta cytaty Tacyta?
Nie, tata nie czyta cytatów Tacyta!
A co tata czyta?
Tata nic nie czyta, nawet cytatów Tacyta!

„JERZY”
Leży Jerzy pod wieżą i nie wierzy,
że na wieży jest gniazdo nietoperzy.
Nietoperze też nie wierzą,
że pod wieżą leży Jerzy,
co nie wierzy,
że na wieży jest siedlisko nietoperzy.

„BĄK”
Spadł bąk na strąk, a strąk na pąk.
Pękł pąk, pękł strąk, a bąk się zląkł.

„ŻABA”
Warzy żaba smar,
pełen smaru gar.
Z wnętrza gara bucha para,
z pieca bucha żar.
Smar jest w garze,
gar na żarze,
wrze na żarze w garze smar.

„CHRZĄSZCZ”
Trzynastego, w Szczebrzeszynie chrząszcz się zaczął tarzać w trzcinie.
Wszczęli wrzask Szczebrzeszynianie:
Cóż ma znaczyć to tarzanie?!
Wezwać trzeba by lekarza,
zamiast brzmieć, ten chrząszcz się tarza!
Wszak Szczebrzeszyn z tego słynie,
że w nim zawsze chrząszcz brzmi w trzcinie!
A chrząszcz odrzekł niezmieszany:
Przyszedł wreszcie czas na zmiany!
Drzewiej chrząszcze w trzcinie brzmiały, teraz będą się tarzały!

„KRÓL KAROL”
Król Karol kupił

Królowej Karolinie

korale koloru koralowego

„BĄK”
Spadł bąk na strąk,
a strąk na pąk.
Pękł pąk, pekł strąk,
a bąk się zląkł.

„BYCZKI”
W trzęsawisku trzeszczą trzciny,
trzmiel trze w Trzciance trzy trzmieliny
a trzy byczki znad Trzebyczki
z trzaskiem trzepią trzy trzewiczki.

„BZYK”
Bzyczy bzyk znad Bzury
zbzikowane bzdury,
bzyczy bzdury, bzdurstwa bzdurzy
i nad Bzurą w bzach bajdurzy,
bzyczy bzdury, bzdurnie bzyka,
bo zbzikował i ma bzika!

„CIETRZEW”
Trzódka piegży drży na wietrze,
chrząszcza w zbożu skrzydła chrząszczy,
wrzeszczy w deszczu cietrzew w swetrze
drepcząc w kółko pośród gąszczy.

„KRÓLIK”
Kurkiem kranu kręci kruk,
kroplą tranu brudząc bruk,
a przy kranie, robiąc pranie,
królik gra na fortepianie.