Zima bywa mroźna 24.01.2021r.

Temat tygodnia: Zwierzęta są głodne

Temat dnia: Zima bywa groźna

Cele ogólne:

obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie i wiązanie ich z aktualną porą roku,
poznawanie właściwości wody, śniegu i lodu na podstawie samodzielnie przeprowadzonych obserwacji,
budowanie wypowiedzi poprawnej gramatycznie,
uważne słuchanie utworu,
poznanie nowej techniki plastycznej – rysowanie świecą,
doskonali umiejętność poruszania się zgodnie z charakterem muzyki.

Cele operacyjne
Dziecko:

uważnie obserwuje otoczenie,
określa pogodę i nazywa zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla zimy,
bada i wymienia właściwości fizyczne wody, śniegu i lodu,
uważnie i ostrożnie prowadzi obserwacje, formułuje wnioski,
improwizuje ruchem do utworu muzycznego.

Propozycje zabaw:

Rozwiązanie zagadki
Przyszła do nas w sukni białej,
z płatków śniegu utkanej.
Wygoniła ptaki, przyniosła mróz srogi,
zasypała białym puchem ścieżki oraz drogi. (zima)
Wysłuchanie wiersza Mroźna zima
Rozmowa na temat wiersza. Swobodne wypowiedzi dzieci o zimie.

Mróz na dworze,
więc kto może
w kożuch się otula,
bo wiatr srogi
dmie po drogach
i po polu hula.
Mróz na dworze,
więc kto może
rad się w cieple chroni,
w domu, norze,
w dziupli, w borze,
gdzie mróz nie dogoni.

Ćwiczenia poranne - zestaw.
Zabawa orientacyjno – porządkowa – Stój, idź
Po usłyszeniu hasła: idź dziecko spaceruje po pokoju w różnych kierunkach. Jeżeli usłyszy hasło: Stój! musi się zatrzymać. Ponownie zaczyna chodzić, zmieniając kierunek, po usłyszeniu hasła: Idź.
Ćwiczenia dużych grup mięśniowych – W poszukiwaniu pożywienia.
Dziecko jest głodnym ptaszkiem. Maszeruje po pokoju, co pewien czas wykonuje skłon tułowia w przód i prostuje się – szukając pożywienia.
Ćwiczenia szyi – Ptaszki piją wodę.
Dziecko w siadzie podpartym wykonuje głową skłon w przód, następnie w tył – ptaszek pije wodę.
Podskoki – Spłoszone wróbelki.
Dziecko jest wróbelkiem. Skacze obunóż w miejscu – spłoszone przez miauknięcie kota, którego głos naśladuje rodzic, odlatuje – biegnąc z ramionami wyciągniętymi w bok, w inne miejsce. Gdy kota nie słychać, wróbelek skacze dalej.
Ćwiczenie uspokajające– Marsz z klaskaniem.
Dziecko maszeruje dookoła pokoju, rytmicznie klaszcząc i powtarzając rymowankę:
Chociaż wokół sroga zima, nie zgłodnieje nam ptaszyna.
My o ptakach pamiętamy i je zawsze dokarmiamy.

Słuchanie opowiadania Hanny Łochockiej pt. Jak w kostiumie Elemelka zmiana zaszła wielka.

Opowiadanie:
Miał wróbelek Elemelek, różnych mieszkań bardzo wiele. Najpierw mieszkał przez czas pewien, w miejskim parku gdzieś na drzewie, potem chyba trzy tygodnie w dziurze w murze żył wygodnie. Mieszkał tydzień przy kurniku, gdzie za dużo było krzyku, później miał mieszkanko ciche na przygórku, aż pod strychem.

A gdy przyszła późna jesień, rzekł, że chce zamieszkać w lesie, bo mu piórka wiatr przewiewa, więc się schroni między drzewa. Właśnie mu poradził zając, aby od wiewiórki pewnej wydzierżawił, nie zwlekając, pół przytulnej dziupli drzewnej. Wiewióreczka była skora przyjąć w dom sublokatora, za niewielką więc opłatą chętnie się zgodziła na to.

Energicznie i z ochotą wróbel zajął się robotą: kurz pościerał i wyczyścił ciepłą kołdrę z suchych liści, szpary mchami pozatykał, przygotował budki z łyka i w swej dziupli już bez trwogi czeka, aż mróz chwyci srogi.

Przez sobotę prawie całą było w lesie śniegu mało, lecz o zmroku – nad wieczorem, spadły z nieba płatki spore. I gdy rano – już w niedzielę obudził się Elemelek, to aż skrzydłem przetarł oczy, myśląc, że to sen uroczy.

Każdy badyl, każdy krzaczek watowany wdział kubraczek, nawet każdy sęk i kołek białą czapę ma nad czołem! Świerki, jodła i sosenka w wizytowych są sukienkach, odświeżone, wystrojone.

- Czy to one, czy nie one ? I ja także chcę mieć nowy watowany płaszcz zimowy! Zawsze letnie mam ubranie nosić ?! A niedoczekanie! Wśród leszczyny lub jedliny, siądę tu na pół godziny, by zobaczył mnie świat cały w stroju modnym, ciepłym, białym…

Choć go mrozik w dziobek szczypie, siadł i czeka… a śnieg sypie.

Już na głowie Elemelka biała czapa rośnie wielka, grzbiet i skrzydła, aż po brzuszek w ciepły skryły się kożuszek.

Wiewióreczka gdzieś z wysoka, popatrzyła w dół spod oka i spytała ze zdziwieniem:

- A cóż to znów za stworzenie: napuszone, białe, grube, Czy to bałwan, czy też wróbel?
- Bałwan?! O, wypraszam sobie! Też mi grzeczność… wiem, co zrobię: myszka ma tu pod korzeniem eleganckie pomieszczenie. Pójdę złożyć jej wizytę i w lustrze się przejrzę przy tym. Myszka znana jest z grzeczności, więc na pewno mnie ugości.

Zlazł ostrożnie na dół z krzaczka, by nie zgubić swego fraczka i zagiąwszy dwa pazurki, stuknął.

- Mysz wyjrzała z dziurki.

-Elemelek? Witam pana! Cóż za zmiana niesłychana! Jaka czapka i kołnierzyk, trudno oczom wprost nie wierzyć! Czy pan zdejmie w przedpokoju, czy zostanie pan w tym stroju?

- Och, nie chciałbym go zdejmować, bo przeziębi mi się głową, z resztą, myszko, przyzna pani, że twarzowy mam kaftanik?

- Tak, Prześliczny to paltocik. Niech pan siądzie, tu przy cioci i kuzynie ostronosie… Oto ziarna w burym sosie.

Ciocia, babcia, stryjek z żoną i kuzynów też niemało, całe liczne mysie grono dziś u myszki się zebrało. Wszyscy byli bardzo mili, wszyscy zgodnie pochwalili Elemelka strój zimowy: płaszczyk… i nakrycie głowy.

Siedząc pośród mysich gości, wróbel puszy się z radości i raz po raz bystro zerka trochę w lewo – do lusterka.

Nagle kuzyn Ostronosek bardzo cienkim piśnie głosem, a Pazurek, miły wujek rzecze:

- Wilgoć dziwną czuję!

- Ja też łapy mam zmoczone!

- Ja wilgotny mam ogonek!

- Ach, jak mokro! Coraz gorzej!!! Skąd ta woda? Powódź może,

- Potop…? Czy wylała rzeka? Prędzej! Trzeba stąd uciekać!!!
Ciocia, babcia, stryjek z żoną i kuzynów liczne grono, gubiąc klepki i kichając w drzwi gwałtownie się wpychają… A po brzuszku Elemelka za kropelką mknie kropelka, kapie woda, aż na nóżki, spod kaptura ciekną strużki. Elemelek z trwogą zerka troszkę w lewo – do lusterka I cóż widzi…?

Z szarych piórek znikł serdaczek i kapturek, a sam wróbel z mokrym piórkiem przypomina… zmokłą kurkę! Tak to piękny strój puszysty, zamieniwszy się w jeziorko, przerwał obiad uroczysty.

Umilkł gwar przed mysią norką, pierzchli goście w różne strony, Elemelek zawstydzony szepnął:

- Myszko, wybacz, proszę, żem wniósł zamęt w twoje progi. Chyba kupie dziś kalosze, strasznie mi przemokły nogi!

Myszka dała mu ściereczkę, mówiąc:

- Nic się znów nie stało! Lepiej osusz się troszeczkę, By ci w kościach nie strzykało. Skoro tak już złożyło się, Trudno… nie ma co żałować. Zjedzmy ziarnka w burym sosie. To potrawa bardzo zdrowa…

Praca plastyczna - Czarodziejskie obrazki.
Będziemy potrzebować: kartkę papieru, świecę lub kredkę woskową, farby, pędzle, pojemnik z wodą.
Dzieci rysują kredką woskową na kartce dowolne wzory i kształty kojarzące im się z aktualną porą roku - zimą. Następnie mocno rozwodnioną farbą malują całość kartki. Farba spływa z kredki woskowej ujawniając obrazek - wcześniej nakreślone wzory. Pracę pozostawiamy do wyschnięcia lub osuszamy papierowym ręcznikiem przykładając go (nie pocieramy).

Zabawa badawcza - Lodowe zabawy.
Wprowadzenie do zabawy. Rodzic zadaje dziecku pytania:
- Jaka jest pogoda charakterystyczna dla zimy?
- Jak tworzy się śnieg?
Dzieci starają się odpowiedzieć na pytania.

CZĘŚĆ BADAWCZA
Jaka jest woda w stanie ciekłym?
Rodzic ustawia na stole miskę z wodą. Dziecko zanurza rękę w wodzie i określa swoje wrażenia: woda jest mokra, zimna, ciepła, przezroczysta, bezwonna.
Rodzic rozmawia z dzieckiem o znaczeniu wody dla istot żywych.
Woda zmienia się w parę wodną (woda w stanie gazowym).
Rodzic ustawia czajnik bezprzewodowy - prosi dziecko o zachowanie szczególnej ostrożności. Włączamy czajnik, woda wrze. Dzieci obserwują unoszenie się pary wodnej z czajnika i skraplanie jej na lusterku.
Rodzic wyjaśnia, że para wodna złożona jest z maleńkich kropelek wody.
Z wody powstaje śnieg i lód (woda w stanie stałym).
Informujemy dzieci, że gdy para wodna uniesie się, tworząc chmurę, a w górze panuje niska temperatura, z kropelek wody tworzą się gwiazdki śniegowe. Gdy w chmurze zbierze się ich już bardzo dużo, chmura staje się ciężka i gwiazdki śniegowe opadają na ziemię w postaci śniegu.
Badanie właściwości śniegu.
Rozmawiamy z dziećmi Jaki jest śnieg?
Dzieci wymieniają właściwości i cechy śniegu na podstawie własnych doświadczeń: śnieg jest biały, delikatny, puszysty, składa się z wielu gwiazdek śniegowych, jest zimny, daje się zgniatać i wtedy jest ciężki, topi się pod wpływem ciepła rąk, zmienia się w wodę.
Badanie właściwości lodu.
W misce umieszczamy kostki lodu z zamrażalnika. Następnie pytamy dzieci czy wiedzą: Co to jest lód? I jak się tworzy?
Dzieci dotykają lód i określają jego cechy: lód jest zimny, jest twardy, przezroczysty, topi się pod wpływem ciepła rąk, zmienia się w wodę.
Podsumowanie badań i sformułowanie wniosku:
Woda, w zależności od warunków pogodowych - temperatury, zmienia swój stan skupienia na gazowy lub stały.
Mróz czarodziej - zabawa z gazetami.
Dzieci zgniatają gazetę formując kule. Podczas nagrania dowolnej muzyki podrzucają kulki i łapią je. Na pauzę w muzyce kucają. Zabawę powtarzamy kilka razy. Następnie dzieci rozwijają kule i zwijają gazety w podłużną formę, tworząc sopel. Ponownie poruszają się przy muzyce, na pauzę zastygają w bezruchu naśladując sople.
Wróbelki - zabawa orientacyjno - porządkowa.
Zabawa przy dowolnej muzyce (proponuję Zima Vivaldi)
https://www.youtube.com/watch?v=11Gs-rfPPis
Dzieci biegają naśladując wróbelka (machają skrzydłami, szukają okruszków), na przerwę w muzyce wracają do wcześniej wyznaczonego miejsca - gniazda i odpoczywają. Zabawę powtarzamy.
Zabawy konstrukcyjno - manipulacyjne (dostępnymi klockami).
Budowanie mieszkań dla zwierząt na zimę, karmników.