''UCZYMY DZIECI ODPOWIEDZIALNOŚCI''

 

 

Uczymy dziecko odpowiedzialności

„Zobowiązuję się oceniać samego siebie według rzeczywistej wartości i

ważności i być zawsze odpowiedzialnym tak za siebie, jak i za moje

działania wobec innych ludzi”

 

Powyższy cytat z deklaracji członkowskiej Kalifornijskiego Komitetu na rzecz

promocji szacunku do samego siebie zachęca do bycia odpowiedzialnym za

siebie i innych. Jednak jak nauczyć dzieci odpowiedzialności w dzisiejszych

czasach? Ostatnio bardzo dużo się mówi o tym, że dzieci dopuszczają się

aktów przemocy. Nie chodzi tylko i wyłącznie o przemoc fizyczną, ale również

o wulgaryzmy, nietolerancję czy też wandalizm, winą obarcza się często

wychowawców, a tak naprawdę nie wszystkie przyczyny negatywnych

zachowań związane są z przedszkolem. Źródła należy częściowo szukać w

funkcjonowaniu rodziny. Jednym z najważniejszych zadań rodziców i

wychowawców jest nauczenie dziecka odpowiedzialności, uświadomienie mu,

że każdy czyn pociąga za sobą określone konsekwencje. Przede wszystkim

należy wymagać od dziecka odpowiedzialności adekwatnie do wieku i

pozwolić mu czasem spróbować gorzkich owoców niewłaściwego

postępowania. Każdy rodzic chciałby, aby jego dziecko było jak najwcześniej

odpowiedzialne i ponosiło konsekwencje za swoje czyny. Niestety, zdolność ta

nie jest taka łatwa do osiągnięcia. Ważne jest zatem powierzanie dziecku w

wieku przedszkolnym takich obowiązków, które mogą sprawić mu

przyjemność i dzięki którym może się również czegoś nauczyć, na przykład:

• samodzielne mycie rąk, zębów
•  posługiwanie się sztućcami                                                                             
•  samodzielne ubieranie
• uczestniczenie w niektórych pracach porządkowych 
•  sprzątanie swojego pokoju 
•  ścielenie łóżka
•  nakrywanie do stołu   
•  wynoszenie śmieci, itp. 

 Czasami będzie to „orka na ugorze”, ale nie wyręczajmy swoich pociech z

powierzonych im obowiązków. Zapominamy również, jak ważną rolę spełnia

akceptacja. Dziecko akceptowane uczy się też akceptować i zdobywać poczucie

własnej wartości. Staje się samodzielne, konstruktywnie radzi sobie ze

zwykłym rozczarowaniem oraz cierpieniem wieku dziecięcego. Dziecko

musi czuć, że jest kochane. Możemy nagradzać jego właściwe zachowania i

niekoniecznie musi to być nagroda rzeczowa, wystarczy dobre słowo. Nigdy

nie poniżajmy dziecka, bo wtedy czuje się ono winne, odczuwa

niesprawiedliwość i reaguje przekornie. 

Przedszkole także bierze czynny udział w uczeniu odpowiedzialności. Bardzo

ważne jest jednak to, aby rodzice i wychowawcy pozostawali ze sobą w stałym

kontakcie, aby móc wspólnie ustalić najważniejsze potrzeby dziecka i znaleźć

właściwe metody wychowawcze. Przedszkole jest nie tylko terenem

zdobywania informacji i umiejętności, ale również miejscem kształcenia woli,

charakteru i osobowości dziecka. Główne zalecenia w zakresie egzekwowania

obowiązków sprowadzają się do następujących wskazań:                                                                                                                                                              

• sprawić, by obowiązki zyskały na znaczeniu w życiu całej rodziny 
•  należy starać się w miarę obiektywnie ocenić możliwości dziecka, nie wymagać niezwykłych osiągnięć, ale systematyczności i pilności                                                                                                                           
• należy skorelować aspiracje i dążenia dziecka z jego zamiłowaniami, poziomem uzdolnień i warunkami fizycznymi                                                                                                                                                                                  
• przypadku trudności niezbędne jest zorganizowanie konkretnej pomocy.

 Nie należy tego unikać, bać się, wstydzić, odwlekać w nieskończoność. To, co

najważniejsze w relacji rodzic-dziecko, to właśnie poczucie wzajemnego

przywiązania i zaufania, na tym gruncie rodzą się wartości i odpowiedzialność.

Nie zapominajmy, że nasze dzieci będą w przyszłości przekazywać to

dziedzictwo własnym dzieciom.