8.06.2020 ZWIERZĘTA Z CAŁEGO ŚWIATA

Temat dnia: ZWIERZĘTA Z CAŁEGO ŚWIATA

 

Zestaw ćwiczeń porannych:

„Kaczki na wodzie” – ćwiczenia tułowia. Dzieci wykonują przysiady, podnoszą wyimaginowany kamień i naśladują puszczenie „kaczki” na wodzie – rzuty prawą i lewą ręką.

„Zanurzamy się” – zabawa skoczna. Dzieci wykonują kilka sprężystych podskoków obunóż w miejscu i przysiad podparty – zanurzają się w wodzie.

„Niedźwiedź zasypia” – ćwiczenia uspokajające. Dzieci w siadzie skulnym, z głową zbliżoną do kolan robią wydech. Następnie w siadzie prostym, ze wzniesionymi ramionami robiąc wdech.

 

,,Zwierzęta małe i duże” – poproś rodziców o przeczytanie opowiadania, dzieci uważnie słuchają i zapamiętują: czym różni się pszczoła od osy, jakie zwierzęta mają podobny kolor skóry, dlaczego konie noszą takie dziwne nazwy. 

Zwierzęta małe i duże - Maciej Bennewicz

– Osa! – Ada zaczęła nerwowo machać rękami, żeby odgonić owada.

– To nie jest osa, tylko pszczoła – stwierdziła spokojnie babcia. – Przestań machać, to spokojnie odleci i nic ci nie zrobi. A jak machasz, to możesz ją tylko zdenerwować. Pomyśli, że chcesz jej zrobić krzywdę.

– Skąd wiesz, babciu, że to pszczoła? – spytała Ada.

– Mój tata był pszczelarzem, a teraz mój brat, Stanisław, również zajmuje się pszczelarstwem.

Całe dzieciństwo mieszkaliśmy z pszczołami. Osy są dłuższe i jaśniejsze od pszczół. A pszczółki są krępe, grubiutkie i ciemne. Mają też więcej brązowych włosków. Pewnie szukała tutaj pyłku kwiatów. Pszczoły rzadko kogoś żądlą bez powodu, to bardzo pożyteczne owady.

– Wiem, babciu, robią miód – stwierdziła Ada.

– Tak, aniołku. – Babcia czasem w ten miły sposób zwracała się do Ady. – Pszczoły wytwarzają miód z pyłku kwiatów. Muszą się dużo napracować, żeby zebrać zapasy. Jeden słoiczek miodu to praca setek pszczół.

– Babciu, a skąd pszczoły wiedzą, dokąd mają lecieć po ten pyłek, z którego robią miód –

spytał Adam. – Przecież nie potrafią mówić. Nie mogą spytać o drogę, nie mają też map ani

nawigacji.

– Pszczoły wylatują z ula na zwiad. Jeśli któraś z nich znajdzie pole pełne smakowitego pyłku kwiatowego, na przykład kwitnącego rzepaku, lub aleję lip, wówczas zbiera pyłek i wraca do ula.

Na miejscu informuje pozostałe pszczoły w ich specjalnym, tajemniczym języku.

– W tajemniczym języku? – zdziwił się Adam.

– Tak – przytaknęła babcia. – Pszczółka tańczy i w ten sposób pokazuje innym pszczołom,

którędy lecieć na pole obfite w pyłek, jak jest daleko i jakie znaki po drodze wskażą właściwy kierunek.

– Tańczy? – powtórzyła Ada.

– Tak jest, macha skrzydełkami, wykonuje specjalne kroki i to jest tajemnicza mowa pszczół.

Inne się przyglądają, a potem, żeby zapamiętać trasę, naśladują ruchy mądrej przewodniczki.

I już kilka chwil później pole jest pełne pszczół, które zbierają pyłek. Pszczoły przenoszą pyłek z kwiatu na kwiat, dzięki czemu zapylają kwiaty, a te mogą potem zmieni się w owoce.

– A przy okazji z pyłku powstaje miód – dodała Ada.

– Znakomicie – pochwaliła ją babcia.

– Pszczoła jest prawie takiego samego koloru jak żyrafa – stwierdził Adam, który przeglądał

właśnie książkę o zwierzętach. – Czy żyrafy też zapylają kwiaty? – Chłopiec wskazał fotografię, na której długi język żyrafy dotykał liści na wysokim drzewie.

– Nie, syneczku – odpowiedziała babcia, która była biologiem, dlatego znała się na zwierzętach jak nikt w rodzinie. – Żyrafy jedzą liście. Muszą szybko obgryźć jedno drzewo akacji, gdyż ta roślina potrafi ostrzegać inne w pobliżu przed intruzami.

– Babciu, w jaki sposób akacje ostrzegają się nawzajem? – spytała Ada.

– Po kilku minutach obgryzania sok w liściach robi się gorzki i przestaje żyrafom smakować.

Dzięki temu akacja traci tylko trochę liści. Gdyby nie ten ochronny zabieg, mogłaby stracić ich zbyt wiele i nie przeżyć. Jednak dzięki mechanizmowi obronnemu chroni siebie i inne drzewa w pobliżu, które na sygnał także gorzknieją.

– Bardzo mądre te akacje – stwierdziła Ada.

– Ciekawe, czy na świecie są jeszcze inne zwierzęta w podobnym kolorze jak pszczoły i żyrafy – zamyślił się Adam.

– Nie mówi się „w kolorze” tylko w podobnym umaszczeniu, prawda, babciu? – Ada zrobiła

mądrą minę. 

Adam wzruszył ramionami i ostentacyjnie odwrócił się, zakrywając książkę.

– Można mówić, jak się chce – żachnął się.

– Zamiast się kłócić i robić sobie przykrość, poszukajcie zwierząt podobnych do pszczół, czyli żółto-pomarańczowo-brązowych – zarządziła babcia.

Pogłaskała Adama po głowie i poprosiła o przyniesienie kilku książek. Po chwili na stole

pojawiły się zdjęcia i rysunki tygrysa, szerszenia, kota domowego, psa, kameleona i konia.

– Co do słowa „umaszczenie” to prawda, tak się mówi – stwierdziła babcia. 

– Kolor zwierzęcia to inaczej jego umaszczenie. Hodowcy koni nazywają w bardzo ciekawy sposób różne kolory, czyli umaszczenia tych zwierząt. Na przykład koń, który wydał się wam podobny do pszczoły, nosi nazwę srokacz albo inaczej koń maści srokatej.

Adam wstał i po chwili przyniósł kolejną książkę, tym razem z fotografiami koni.

– Naucz nas, babciu, maści koni – zaproponował i wskazał palcem jasnobrązowego konia

z ciemnobrązową grzywą.

– To koń gniady – odpowiedziała babcia, poprawiając okulary.

Adam przerzucił kilka kartek i w końcu jego palec trafił na szarobiałego konia w czarnobrązowe ciapki.

– Wygląda jak lody straciatella – ucieszyła się Ada. – Uwielbiam ten smak.

– To jest maść taranta albo tarantowata – stwierdziła babcia.

Adam wskazał czarnego konia.

– To koń kary – odpowiedział babcia. – Ten ma granatowy połysk, więc mówi się o nim koń

kruczy, bo ma umaszczenie podobne do tego ptaka. U koni mówimy o umaszczeniu, u ptaków

– o upierzeniu.

– A kruki, babciu, co to za ptaki? – spytała Ada.

– Kruki żyją bardzo długo. Najstarszy żył ponoć w Londynie na zamku Tower. Miał 44 lata.

Kruki łączą się w pary na całe życie. Potrafią bronić swego terytorium i są wszystkożerne, czyli

jedzą, co im do dzioba wpadnie. 

– Babcia zaśmiała się i wyciągnęła z szafki herbatniki.

– Super, znamy już cztery umaszczenia koni! 

– Adam aż klasnął w ręce z radości. – Srokacz, gniady, taranta i kary.

– Oraz zwyczaje pszczół, żyraf i kruków – uzupełniła Ada.

– Proponuję małe powtórzenie. Wydrukujemy czarno-białe rysunki koni, a wy pokolorujecie

je zgodnie z poznanym umaszczeniem.

– Super! – ucieszyły się dzieciaki.

– Babciu, a można narysować srebrnego konia – spytała Ada. – Takiego jak jednorożec?

– Oczywiście, że tak, koń o srebrnym umaszczeniu to maść siwa lub biała, a lekko kremowa

to jeleniowata.

Srokacz, gniady, taranta i kary

Gdy razem ustawisz – będą dwie pary.

W jednym powozie cztery koniki,

Jadą w zaprzęgu zwanym kwadryga.

A piąty konik jak jednorożec

Siwą ma grzywę i białe nozdrza.

Cały jest biały, to umaszczenie

Czasem nazywa się maścią jelenia.

Po przeczytaniu opowiadania spróbuj odpowiedzieć na pytania: 

• O jakich zwierzętach opowiadała babcia? 
• Czy zapamiętaliście, czym różni się pszczoła od osy? 
• Skąd pszczoły wiedzą, gdzie mają lecieć po pyłek kwiatowy? 
• Jak myślicie, czy takie naśladowanie ruchów pszczoły jest proste? 
• Jakie inne zwierzęta mają „kolor” podobny do pszczół? 
• Czy wiecie dlaczego zwierzęta mają paski? (Paski służą za kamuflaż i zapewniają ochronę przed drapieżnikami. Pomagają też regulować temperaturę ciała –czarne paski pochłaniają ciepło, a jasne je oddają).

 

„Pszczółki” – zabawa ruchowa. Dziecko naśladuje bzyczenie pszczoły i używając rąk, zaczyna naśladować lot pszczoły. Unosi i opuszcza ręce, zatacza koło i siada na kwiatku. jednocześnie bzycząc. Dzieci, unosząc ręce bzyczą wysokim głosem, a opuszczając, niskim. Kiedy „pszczoły” siadają na kwiatku, zastygają w milczeniu. 

 

„Przeszkoda” – zabawa ruchowa. Ułóż ze skakanek dwie równoległe linie stanowiące rów. Po jednej stronie rowu wyznacza pastwisko dla zwierząt, po drugiej – wodopój. Dzieci naśladują zwierzęta i biegną z pastwiska do wodopoju i z powrotem, za każdym razem przeskakując przez rów. Gdy pokonają przeszkodę, rów można poszerzyć. 

 

„Jak wygląda znak odejmowania? – zabawa ruchowa. Rodzic prezentuje dzieciom sposób pisania znaku odejmowania. Następnie prosi dzieci, by spróbowały go pokazać za pomocą różnych części ciała. Na koniec dzieci piszą znak odejmowania w powietrzu i na podłodze.

 

„Jakie słyszysz zwierzę?” – zabawa dźwiękowa. Odtwórz nagranie odgłosów wydawanych

przez różne zwierzęta. Zadaniem dzieci jest odgadnięcie, jakie zwierzę właśnie słyszały

https://www.dailymotion.com/video/x65twbk

 

Praca z KP4.34a – przeliczanie zwierząt, zapisywanie odejmowania. 

 

Praca z KP4.34b – wykluczanie ze zbioru, odszukiwanie zwierzęcia, które nie pasuje do pozostałych. Rysowanie zwierzęcia zgodnie z instrukcją.