28.04.2020r

POZNAJEMY GÓRY     -     temat dnia

Cele:

- rozwijanie umiejętności uważnego słuchania opowiadania,

- przybliżenie wiadomości na temat polskich gór,

utrwalenie wiedzy na temat instrumentów perkusyjnych,

- rozwijanie umiejętności swobodnego poruszania sie w rytm muzyki.

WYCIECZKA W GÓRY      -     słuchanie opowiadania Ewy  Stadtmṻller Jak dobrze nam zdobywać góry.

Książka (s.66-67)

Rodzice uwielbiali górskie wyprawy. kilka razy w roku pakowali swoje plecaki i wyruszali na szlak.

- Jeszce trochę podrośniecie i wybierzemy się w góry wszyscy razem - obiecywał dzieciom tata.

 - Ale kiedy to będzie? - niecierpliwił się Olek.

- Może już niedługo.. - uśmiechnęła się mama. - Maj jest w tym roku taki piękny...

To chyba  tatę przekonało, bo już następnego dnia zaczął planować pierwszy rodzinny rajd.

- Chcecie zobaczyć, dokąd pojedziemy ? - zapytał, rozkładając mapę. - Najpierw szlak poprowadzi nas wąwozem, potem kawałek przez las i wyjdziemy na grań.

- Na co ?- nie zrozumiała Ada.

- Grań to inaczej grzbiet górski - wyjaśniła mama. _ Zobaczycie, jak pięknie wyglądają wiosną górskie łąki zwane przez górali halami.

- Tylko pamiętaj: Żadnego marudzenia - upominał siostrę Olek.

Trzeba przyznać, że Ada bardzo sie starała. Szła dzielnie i nie narzekała, chociaż po dwóch godzinach marszu poczuła sie trochę zmęczona.

- a daleko jeszcze do tych halek? - zapytała.

- Do hali? - roześmiała sie mama. - Bliżej  niż myślisz.

Rzeczywiście, gdy tylko wyszli z lasu, Ada krzyknęła z zachwytu.

- Są !!!Są hale!! Są baranki i pan baraniarz w kapeluszu!!!

- Pan baraniarz nazywa się baca - uśmiechnął się e tato - a pomaga mu dwóch młodych juhasów. Zobacz, są jeszcze tacy pasterze, co biegają na czterech łapach i szczekaniem zaganiają owieczki do stada. Ten większy ma na imię Babuś, a ten mniejszy - Gronik. Była jeszcze Dolina...

-  Dolina ma szczeniaki musi sie nimi zajmować - uśmiechnął sie baca i zaprosił całe towarzystwo do bacówki, czyli drewnianej, okopconym jałowcowym dymem , chatki, gdzie nad paleniskiem wędziły żółte góralskie serki zrobione z owczego mleka

- Weźmiemy sobie takiego świeżutkiego oscypka na kolację - obiecał tata. Baca zapakował serek, po czym postawił na stole cztery drewniane kubki, do których nalał czegoś, co wyglądało jak kefir.

- To żętyca. Zostaje po zrobieniu oscypków - wyjaśniła mama. - Jest bardzo zdrowa. W smaku troche przypomina maślankę.

- Żętyca...powtórzył Olek, żeby lepiej zapamiętać.

- A wiecie jak się nazywa to, czym się podpieram? - zapytał baca. mrużąc jedno oko.

- Laska? -  próbowała zgadnąć Ada.

- Raczej ...siekiera - poprawił ja Olek.

- Nie jest to siekiera i nie jest to laga. To , czym się podpieram, to moja ciupaga zrymowało sie bacy, który bardzo z siebie zadowolony, podkręcił wąsa i po chwili zastanowienia dokończył.

- To, co góral ma na nogach , kierpcami sie zowie. Nie ma spodni ino portki, kapelusz na głowie.

Ciucha sie owinie, kiedy wiatr na hali, a gdy słonko zajdzie, to watrę rozpali.

-To dopiero była łamigłówka. Na szczęście mama z tatą znali sie na góralskiej mowie i wyjaśnili, że kierpce to skórzane góralskie buty, ciucha to góralskie okrycie, coś w rodzaju krótkiej peleryny, a watra - to ognisko.

- Mamuś, a dlaczego górale mówią...inaczej niż my ? - zapytał Olek późnym popołudniem, gdy dotarli już do schroniska.

- Mówią po swojemu, czyli gwarą - wyjaśniła mama. - Ludzie mieszkający w różnych regionach Polski różnią się od siebie: językiem , strojem, zwyczajami...

- Sami się o tym przekonacie, kiedy odwiedzimy Śląsk albo Kaszuby  - włączył się do rozmowy tato.

• A kiedy odwiedzimy? - zapytał Olek, który zdążył już nabrać ochoty na kolejną rodzinną wyprawę.

ROZMOWA KIEROWANA NA PODSTAWIE OPOWIADANIAI ILUSTRACJI W KSIĄŻCE.

- co ciekawego zobaczyli Olek i Ada podczas pobytu w górach ?

• dlaczego baca mówił językiem niezrozumiałym dla Olka i Ady ?

BACA I OWIECZKI     -    zabawa ruchowa

Rodzic zakłada kapelusz  i zabiera dzwoneczek - to baca i staje obok. Dziecko to owieczka i swobodnie spacerują - pasa się . Na Hasło bacy : Hop, hop, hop owieczki i dźwięk dzwoneczka - dziecko idzie za góralem -  góral prowadzi je do zagrody (w wyznaczone miejsce).

 

PAMIĄTKI Z GÓR     -     układanie elementów.

Pokazujemy dziecku charakterystyczne dla regionów górskich elementy, np.: - ciupagę, oscypek, kapelusz góralski z piórkiem, pluszową owieczkę.

- Pytamy dziecko, czy wie , jak sie nazywają te elementy i co o nich wie.

Układamy je przed dzieckiem . Dziecko zamyka oczy , a my w tym czasie zmieniamy ułożenie emblematów.

- Zadaniem dziecka jest wskazanie i nazwanie, co sie zmieniło, a następnie ułożenie elementów tak , jak były na początku.

 

ZABAWA UMUZYKALNIAJĄCA.

Dziecko maszeruje i reaguje na zmianę akompaniamentu.

-  Na przerwę w muzyce                -      obraca sie wokół siebie,

-  uderzenie w rytmie ósemek      -      biega na palcach,

-  zdecydowany dźwięk                  -       wykonuje przysiad,

-  trzy mocne uderzenia                  -      podnosi ręce w górę,

-  dwa mocne uderzenia                 -       opuszcza ręce wzdłuż tułowia, pozostaje przez chwilę w pozycji                                                          na baczność.

 

TAŃCZACA WODA          -       ćwiczenie oddechowe

Dziecko zajmuje miejsce przy stole i otrzymuje kubek z wodą i słomkę. Dziecko nabiera powietrze nosem i powoli dmucha w słomkę. Obserwuje, w jaki sposób powietrze wydostaje sie z wody.

Zabawę powtarzamy , zmieniając sposób dmuchania na krótki, przerywany....

 

JESTEM ZADOWOLONY     -     ćwiczenie artykulacyjne.

- Uśmiechajcie się, pokazując zęby, bardzo szeroko.

- Uśmiechajcie sie jedną stroną buzi, następnie druga stroną.

-  Uśmiechajcie się raz jedną stroną, raz drugą stroną, na zakończenie pokażcie szeroki uśmiech.