19.05.2020 Temat dnia: W płaczu nie ma nic złego.

Proponowane zadania dla dzieci:

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie – słuchanie utworu i rozmowa na temat jego treści. Drogi rodzicu przeczytaj opowiadanie, dzieci uważnie słuchają, starają się zapamiętać, jak miał na imię jego bohater, jaka przygoda mu się przytrafiła.

 

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie (fragment)

Renata Piątkowska

– No, Łukasz, co z tobą? – Babcia podeszła do wnuczka, który zwinął się w kłębek na kanapie, i pogłaskała go po głowie.

– Babciu, przecież ty wiesz, że ja się nauczyłem tego wiersza. Umiałem go! Jeszcze wczoraj mówiłem go z pamięci bez jednego błędu!

– To prawda – przyznała babcia.

– No widzisz. A na występie, gdy przyszła moja kolej, wszystko zepsułem. Początkowo szło mi nawet dobrze. Gdy powiedziałem jedną linijkę, zaraz wiedziałem, jak zaczyna się następna. Aż doszedłem do miejsca, w którym Słoń Trąbalski pozapominał imiona swoich dzieci, żony, a nawet własne. Wybrał się więc do doktora, adwokata, szewca i rejenta, lecz nie pamiętał, o co mu chodzi. Powiedziałem słowa: „Dobrze wiedziałem, lecz zapomniałem, może kto z panów wie, czego chciałem?”.

I tu koniec. Nie wiedziałem, co dalej. Nie mogłem sobie przypomnieć, jak zaczyna się następ­na zwrotka. Zapomniałem, jak się nazywam. W głowie miałem pustkę. – Widać było, że Łukasz bardzo przeżywa swój nieudany występ.

– Wiem, że nauczyłeś się tego wiersza, ale dopadła cię trema. To się zdarza nawet prawdzi­wym aktorom na scenie – pocieszała babcia.

– Nie wyszło mi z tym wierszem, ale największą przykrość zrobił mi Witek – rozżalił się Łukasz.

– A co on ma z tym wspólnego? – spytała babcia.

– Witek przepytywał mnie z tego wiersza przed występem, a potem siedział w pierwszym rzędzie i miał trzymać za mnie kciuki. I kiedy na scenie zapomniałem, co mam dalej mówić, na sali zapadła cisza. Przeciągała się coraz bardziej, a ja byłem coraz bardziej przerażony. Szu­kając ratunku, spojrzałem na Witka. Myślałem, że może mi podpowie, jak zaczyna się następna zwrotka. A wtedy Witek zaczął się ze mnie śmiać. Pokazał na mnie palcem i zawołał:

– Mówi wiersz o zapominalskim słoniu, a sam zapomniał, jak ma być dalej. Łukasz Trąbal­ski, zapominalski! Ha-ha-ha! – Witek śmiał się głośno i złośliwie, a razem z nim cała sala. Ten śmiech słyszałem nawet za kulisami. Nigdy mu tego nie zapomnę. Przyjaciel się tak nie zacho­wuje – stwierdził Łukasz z żalem.

– No cóż, jak mówi przysłowie, prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Ty, będąc w kłopocie, zawiodłeś się na swoim przyjacielu, ale nie zawsze tak bywa. Trudna sytuacja może być okazją, aby ktoś poznał nas z najlepszej strony.

 

 

Dzieci spróbujcie odpowiedzieć na kilka pytań:

-Jak miał na imię bohater opowiadania?

-Co mu się przytrafiło?

-Na czyją pomoc liczył Łukasz?

-Jak myślicie , jak się wtedy czuł?

-Co oznacza przysłowie ,,Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie’’?

-Co mogłoby pomóc poprawić nastrój Łukaszowi?

-Czy wy też kiedyś byliście w podobnej sytuacji?

 

,,Co mogłoby pomóc Łukaszowi?’’ -  zabawa dramowa.

Dzieci zastanawiają się, co mogłoby pomóc Łukaszowi – bohaterowi opowiadania, który czuje się bardzo źle z powodu zachowania przyjaciela. Rodzic tak kieruje rozmową, by pojawiła się również odpowiedź, że Łukasz mógłby płakać, smucić się, wyżalić się komuś bliskiemu. Powiedzcie dzieciom, że płacz często pomaga nam uporać się z trudnymi emocjami, reguluje je. Nie wolno wyśmiewać się z płaczących dzieci, dorośli też czasem się boją, smucą, płaczą i to jest w porządku.

Zadaniem dzieci jest przedstawienie za pomocą gestów, w jaki sposób można pomóc chłopcu.

 

Ćwiczenia gimnastyczne:

-,,Figurki’’ – dzieci biegają po pokoju w rytm dowolnej muzyki. Gdy muzyka zostanie zatrzymana rodzic mówi: Figurki, figurki zamieńcie się w … - tutaj pada nazwa przedmiotu, zwierzęcia lub rośliny. Dzieci muszą zastygnąć baz ruchu w pozie wymienionej postaci.

-,,Woreczki uczuć’’ – potrzebne będą liny lub skakanki, woreczki gimnastyczne lub inne przedmioty. Przygotowujemy tor z dwóch lin/skakanek. Dzieci otrzymują  woreczki gimnastyczne, które układają w różnych pozycjach i próbują przejść cały tor tak, aby woreczek nie upadł. Najpierw wyobrażają sobie coś smutnego i powoli idą z woreczkami na głowie. Następnie wkładają woreczki między kolana, wyobrażają sobie coś przyjemnego, radosnego i skaczą w taki sposób, by woreczek nie wypadł. Na koniec wyobrażają sobie coś strasznego i idą w podporze tyłem z woreczkiem na brzuchu.

-,,Kraina radości’’ – zabawa w parach z rodzicem lub rodzeństwem. Dzieci słuchają dowolnej muzyki i wykonują masaż na plecach osoby z pary, rysują spirale, figury geometryczne i inne kształty jednym palcem, kilkoma palcami albo całą dłonią. Następnie siedzimy w parach po turecku naprzeciw siebie i wymyślamy wspólny taniec dłoni do utworu, porozumiewając się ze sobą bez słów.

-,,Moje odczucia’’ – do zabawy potrzebne będą przedmioty w trzech kolorach (czerwony – złość, niebieski – smutek, żółty – radość). Po włączeniu dowolnej muzyki, dzieci poruszają się na czworakach po dywanie. Gdy muzyka milknie, dzieci pobiegają do przedmiotu w dowolnym kolorze i ruchem, gestem pokazują uczucie, który symbolizuje kolor wybranego przedmiotu. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

-,,Piłka ciężka jak kamień’’ – zabawa ruchowa z rodzicami lub rodzeństwem. Potrzebna będzie piłka. Stoimy w kole obok siebie. Rozpoczynający zabawę podaje piłkę następnemu i mówi: Podaję ci ciężki kamień, uważaj, nieś go powoli i nisko, by nie spadł ci na stopę. Przekazujemy sobie piłkę w taki sposób, jakby naprawdę była ciężkim kamieniem. Kolejne propozycje: podaję piłkę jak lekkie piórko, podaję piłkę jak gorące jajko, podaję piłkę jak delikatny wazonik itd.

 

,,Ukryte słowa’’ – zabawa ukryte słowa. Rodzicu wytłumacz dziecku zasady zabawy. Mamy w języku polskim takie słowa, które zawierają w sobie inne, krótsze słowa. Zadaniem dzieci jest znalezienie w różnych słowach innego krótszego, następnie określenie głoski na początku, na końcu i głosek w środku danego słowa np.:   l – a – s  – k – a,  serce, parasolka, słońce, malina, tulipan, burak.

 

Praca z KP4.21a – rysowanie propozycji pomocy innym. (załącznik)

Praca z KP4.21b – pisanie po śladzie wyrazów, które odpowiadają stanom emocjonalnym osób na ilustracjach. (załącznik)