15.04.2020 r. - ZWIERZĘTA WIEJSKIE I ICH DZIECI

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Temat dnia: Zwierzęta wiejskie i ich dzieci

Cele:

• utrwalenie nazw i wyglądu zwierząt wiejskich – dorosłych i młodych,
• zwracanie uwagi na różnice w wyglądzie osobników – dorosłego i młodego,

 

Proponowane zabawy:

 

1. Zabawa – „Dorosłe zwierzęta i młode zwierzęta”

Na dywanie rozkładamy zieloną tkaninę, a obok niej – ułożone tak, aby nie było widać, co przedstawiają (obrazki nadół) – zdjęcia zwierząt: kury, konia, kaczki, krowy, oraz ich dzieci. Pytamy, z czym kojarzy się Tobie zielona tkanina.

Proponujemy, aby podczas dzisiejszej  zabawy była ona łąką, na której spotkały się wiejskie zwierzęta. Jeśli dziecko rozwiąże zagadki, wtedy dowie się, jakie zwierzęta na nią przybyły.

 

Zagadki:

- Na śniadanie owies je,

czasem rżeniem wita cię. (koń)

 

- Ma ryjek różowy

i małe kopytka.

Wszystko ładnie zjada

ze swego korytka. (świnia)

 

- Ptak domowy,

jajka znosi

i o ziarnka, gospodarza prosi. (kura)

 

- Je trawę na łące,

czasem łaty ma.

A gdy rolnik ją wydoi,

to mu mleko da. (krowa)

 

- Kiedy idzie polną ścieżką,

kwacze głośno: kwa, kwa, kwa. (kaczka)

 

Po wysłuchaniu każdej zagadki dziecko podaje jej rozwiązanie, wyszukuje wśród obrazków odpowiednie zwierzę i układa obrazek w dowolnym miejscu na zielonej tkaninie.

 

Załącznik nr 1 – Zwierzęta duże i małe

 

 2. Przyporządkowywanie młodych zwierząt do zwierząt dorosłych. Wskazywanie różnic między nimi.

 

 

Do zabawy potrzebne będzie: -  zielona tkanina, obrazki młodych zwierząt wiejskich: kury, konia, świni, kaczki, krowy.

 

Informujemy dziecko, że każde dorosłe zwierzę przybyło ze swoim dzieckiem. Układamy obok zielonej tkaniny  zdjęcia młodych zwierząt. Dziecko wskazuje odpowiednie zdjęcia, wymawia głośno nazwy młodych osobników i łączy w pary mamę i jej dziecko – układa obrazki zwierząt blisko siebie na tkaninie. Następnie dokładnie przygląda się im i porównuje wygląd zwierząt, określając najważniejsze różnice między nimi (np. kolor dorosłej kaczki i małego  kaczątka).

3. Zabawa w rozpoznawanie śladów zwierząt.

 

Potrzebne będą : białe kartki z narysowanymi na nich śladami : konia, kury, kaczki, świni,

krowy, sylwety  odpowiednich młodych zwierząt.

 

Zdejmujemy z tkaniny sylwety dorosłych zwierząt. Wyjaśniamy dziecku, że wróciły one na podwórko, natomiast młode zwierzątka zostały za płotem, aby pobawić się w chowanego. Teraz jednak mamy wołają swoje dzieci. Mają one wrócić  na podwórko, kierując się śladami pozostawionymi na ziemi przez ich mamy. Rodzic układa od tkaniny do wybranego, umówionego miejsca, które będzie podwórkiem, pięć  ścieżek. Na każdej ścieżce inne ślady dorosłych zwierząt (narysowane na kartce), a na końcu ścieżki zdjęcie odpowiedniego zwierzęcia, ale odwrócone obrazkiem do dołu. Dziecko podchodzi, bierze z tkaniny sylwetę wybranego młodego zwierzęcia i, kieruje się śladami jego mamy, prowadzi je na podwórko. Zabawa kończy się, gdy wszystkie młode zwierzęta wrócą do swoich mam.

 

Załącznik nr 2 -  Tropy zwierząt

 

 4. Zabawa ruchowa „Kaczki na spacerze”.

Dziecko jest kaczką. Spaceruje po całym pokoju w sposób charakterystyczny dla tych zwierząt (w przysiadzie, trzymając się rekami za kostki nóg). Na sygnał Rodzica – uderzenie w instrument – kaczka zatrzymuje się iporusza  skrzydełkami (dzieci wyciągają ręce, zgięte w łokciach, w bok i w szybkim tempie poruszają nimi w górę i w dół).

 

5.  Zabawa w dzielenie nazw zwierząt (na sylaby np. kro - wa).

 

Do  zabawy potrzebne będą obrazki lub zdjęcia przedstawiające zwierzęta wiejskie, klocki.

 

Rodzic układa na stole sylwety różnych wiejskich zwierząt (można wykorzystać z poprzednich zabaw). Następnie Rodzic rytmicznie (sylabami) wymawia ich nazwy. Dzieci łącza sylaby, wypowiadając całe słowo i wskazują odpowiedni obrazek. Następnie ponownie dzielą nazwę rytmicznie (na sylaby),  układają odpowiednia liczbę klocków, głośno je liczą i podaja wynik. Wymawiać sylaby może również dziecko. Wtedy Rodzic odgaduje słowo i wskazuje odpowiedni obrazek.

 

6. Zabawa – ćwiczenie wyrabiające prawidłowa postawę.

 

 Do zabawy potrzebne będzie: woreczek, piosenka „Na naszym podwórku”, bębenek.

 

Dziecko kładzie woreczek na głowie i, wyprostowane, unosząc kolana, maszeruje w określonym przez Rodzica  kierunku. Na podane sygnały wykonują zadanie:

 

Jedno uderzenie w bębenek   - 

  Dziecko:

- wykonuje obrót wokół siebie ,                   

przechodzą powoli do przysiadu,

 

Trzy uderzenia w bębenek –

Dziecko :

- przechodzi do pozycji stojącej,

wykonują podskoki w wolnym tempie.

 

MIŁEJ ZABAWY !